Kiedy myślę o rytuałach, które wbudowałam w swoje życie

Wsparcie, rytuał, wdzięczność, połączenie, budowanie życia. Budowanie życia po jednej cegle na stabilnym fundamencie.

Dużo o tym myślę, kiedy myślę o rytuałach, które wbudowałam w swoje życie, które pomagają mi wspierać. W niektórych momentach rytuały są jak świętowanie, a innym razem monotonne. W piątek pizza albo inny fast food. Niedziele tylko dla rodziny. I te poranne niedzielne naleśniki. Maksymalne wyhamowanie w weekendy. Niektóre rytuały na różne święta, obchody urodzin … moje ołtarze nowiu, uwolnienie pełni księżyca. Poranna medytacja.

Czasami te rytuały są wykonywane z głęboką miłością i oddaniem, a innym razem po prostu wykonuję ruchy. I wiesz co? Czasami wystarczy przejść przez ruchy.

Bo przychodzą takie chwile, kiedy te rytuały naprawdę mnie podtrzymują. Kiedy nie mam na to ochoty, kiedy jestem zmęczona i znużona. W tych chwilach mogę opierać się na tych rytuałach i przechodzić je bez zastanowienia. I w ten sposób trzymają mnie do kupy, przywiązują do struktury mojego życia. Prowadzą mnie, gdy nie mam już nic.

Niech twoje rytuały Cię powstrzymają, nawet jeśli wydają się rutynowe lub przyziemne. Właśnie w tych czasach rytuały robią to, co robią najlepiej: łączą to wszystko.

Rytuały zbudowane na piasku lub zmuszanie się, nie utrzymają nas. Ostatecznie też nie dadzą nam tego co potrzebujemy, nie dadzą tego wspaniałego uczucia. Musimy słuchać siebie.

Te naleśniki w każdą niedzielę dają moim domownikom wydech – wiedzą, czego się spodziewać – i wszyscy wiemy, że to wiele znaczy. Mi jako dorosłej kobiecie, to też wiele daje. Noc pizzy w piątkowe wieczory daje mi takie wrażenie: wiem, co dziś gotuję. Gotuję coś łatwego. Świętujemy koniec tygodnia. I nie muszę o niczym decydować, to już jest ustalone. Pizza. Jak będę chciała zrobię, jak będziemy mieli ochotę albo lenia to zamówimy coś na wynos.

A to uczucie to komfort, bezpieczeństwo i relaks.

Spokój.

Prawdziwe oznaki silnego fundamentu.